نماز كلام علي عليه السلام

 نماز كلام علي عليه السلام

حضرت علي عليه السلام بارها در نهج البلاغه از نماز و ياد خدا سخن به ميان آورده كه در كتابي به نام ((نماز در نهج البلاغه )) گردآوري شده است . ما در اينجا جملاتي را در مورد فلسفه ذكر و ياد خدا كه مهمترين مصداقش نماز است از آن حضرت نقل مي كنيم : 

مي فرمايد : ((اِنَّ اللّهَ جَعَلَ الذِّكْرَ جَلاءً لِلْقُلُوبِ تَسْمَعُ بِهِ بَعْدَالْوَقَرَة وَ تُبْصِرُ بِه بَعْدَ العَشوة ))(31) خداوند ذكر و يادش را صيقل روحها قرار داد تا گوشهاي سنگين با ياد خدا شنوا و چشم هاي بسته با ياد او بينا شوند . 

آنگاه حضرت در مورد بركات نماز مي فرمايد : 

((قَدْ حَفَّتْ بِهِم المَلائِكَة وَ نُزّلَتْ عَلَيْهِمُ السَّكينَه وَ فُتِحَتْ لَهُم اَبْوابَ السَّماءِ وَ اُعِدَّتْ لَهُم مَقاعِدَ الكِرامات )) فرشتگان آنان را در بر مي گيرند و آرامش بر آنان نازل مي شود ، درهاي آسمان بر آنان گشوده و جايگاه خوبي برايشان آماده مي شود . 

در خطبه اي ديگر مي فرمايد : 

((و اِنَّها لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَق وَ تُطلِقُها اِطْلاقَ الرَّبَق ))(32) نماز گناهان را مثل برگ درختان مي ريزد و گردن انسان را از ريسمان گناه آزاد مي كند . 

آنگاه در ادامه ، تشبيهي جالب از پيامبر اكرم صلّي اللّه عليه و آله نقل مي فرمايد كه : نماز همچون جوي آبي است كه انسان روزي پنج مرتبه خود را در آن شستشو دهد ، آيا ديگر آلودگي باقي مي ماند ؟ 

در خطبه 196 گوشه هايي از مفاسد اخلاقي همچون كبر و سركشي و ظلم را برمي شمرد و سپس مي فرمايد : درماين اين مفاسد نماز و روزه و زكات است . آنگاه در مورد آثار نماز مي فرمايد : 

((تَسْكيناً لاَِطْرافِهِم ، تَخْشيعاً لاَِبْصارِهِم ، تَذْليلاً لِنُفُوسِهِمْ ، تَخْفيضاً لِقُلُوبِهِم ، اِزالَةً لِلْخَيْلاءِ عَنْهُم اِنْ اَوْ حَشَتْهُم الْوَحْشَة آنَسَهُمْ ذِكْرك )) نماز به همه وجود انسان آرامش مي بخشد ، چشمها را خاشع و خاضع مي گرداند ، نفس سركش را رام ، دلها را نرم و تكبر و بزرگ منشي را محو مي كند . به هنگام وحشت و اضطراب و تنهايي ، ياد تو موجب انس و الفت آنها مي شود . 

البتّه روشن است كه همه مردم چنين بهره هايي را از نماز ندارند ، بلكه تنها گروهي هستند كه شيفته نماز و ياد خدا هستند و آن را با تمام دنيا عوض نمي كنند .